Erremuse Steen 2012/14

Ook deze sokken heb ik ontworpen voor mijn zoon met schoenmaat 14,5/ 49,5. De sokken zijn gebaseerd op een van de twee visserstruien van Arnemuiden, een vissersstadje in Zeeland. De vissers uit dit stadje hadden in het begin geen motieven in hun truien. De truien werden ook onder de hemdrok/ frok gedragen. Bovendien waren de vrouwen druk. Ze liepen elke dag van Arnemuiden naar de markt in Middelburg om hun vis te verkopen. Dat kon wel 80 kilo vis per dag zijn! Ze werden daarom ‘visleursters’ genoemd. In Arnemuiden kun je op de markt voor de kerk een beeld vinden van een dergelijke ‘visleurster’. Toen het wat beter begon te gaan, begonnen ook deze vissersvrouwen motieven te verwerken in hun truien. Er zijn twee patronen; het 'slangenpatroon' en een ruitenpatroon. Op dit laatste motief zijn deze sokken gebaseerd. Men vermoedt dat het ruitenpatroon mogelijk gebaseerd is op de gemetselde stenen muren van die tijd. Omdat men met houtgestookte ovens werkte, waren de gebakken stenen niet allemaal van dezelfde kleur als ze eenmaal verwerkt moesten worden. Daarom deed men de stenen die qua kleur het meest op elkaar leken bij elkaar tijdens het metselen. Tegen die tijd werd de trui natuurlijk over het hemd gedragen!
Deze sokken heb ik “Erremuse Steen” genoemd; Arnemuiden is locaal beter bekend als “Erremu”.
Meer over deze truien in het boek Nederlandse Visserstruien door Henriette van der Klift-Tellegen (Bilt 1983).

HIER vind u de Nederlandse versie van het patroon.

Designing for my son with shoe size 14,5/ 49,5 a pair of socks based o none of the two ganseys of the fishermen from Arnemuiden, a fisherman’s town in the Netherlands. Fishermen from his fishing village did not have sweaters with patterns at first. The sweaters were worn underneath a frock so there was no need to enhance them. Besides that the women had to walk from Arnemuiden to Middelburg with their fish to sell it on the market. That would be like 80 kilos of fish each day!. They would be called ” visleurster” and a statue of a “visleurster” can be found in the village. When life was improving, women started to knit checkered patterns they saw on masonry walls. Because the bricks were baked in wood-burned stoves the temperature was not equal and high at all times. So there were a lot of different shades when the bricks were done. They used to group them together in the walls by color shades. And by then the sweater was worn above the frock, because it had become a piece to be shown. There was also a pattern called “snakes”, that pattern was used to make my sock pattern named: The Bell of Arnemuiden.The name of these socks: “Erremuse Bricks” refers to the local slang name of Arnemuiden: “Erremu”.
More about these sweaters in the book Nederlandse Visserstruien by Henriette van der Klift-Tellegen (Bilt 1983) The book has also been translated in English.

HERE you find the English version of this pattern.